عشایر آلوارس سرعین

همه ما سرعین اردبیل را به چشمه‌های آب گرم و هوای مطبوعش در تابستان می‌شناسیم. چشمه‌های این شهر هر ساله میزبان گردشگران بسیاری است اما در میان این چشمه‌ها و دیگر جاذبه‌های سرعین، روستایی کمتر شناخته شه به نام آلوارس وجود دارد که زیبایی آن کم از دیگر بخش‌های سرعین ندارد.

روستاها از زیباترین نقاط جغرافیایی ایران هستند. این بخش‌ها بعلت عدم ورود تکنولوژی و مدرنیته هنوز بکر و دست‌نخورده باقی مانده‌اند. آلوارس یکی از این روستاهای زیبا می‌باشد. روستایی ییلاقی از توابع بخش سرعین شهرستان اردبیل که در ۱۲ کیلومتری شهر سرعین و ۳۵ کیلومتری غرب شهر اردبیل واقع شده است.

ییلاقات عشایر آلوارس سرعین

آلوارس یک روستایی ییلاقی محسوب می‌شود که بعد از گذر از جاده‌های کوهستانی به آن می‌رسید. در میان راه احتمالا با دشت‌های پوشیده از گل مواجه خواهید شد البته اگر در فصل مناسب به آنجا سفر کنید.

آلوارس تابستانی بسیار دلپذیر دارد و به همان میزان زمستان این روستا بسیار سرد و سخت می‌گذرد. عشایر آلوارس سرعین یا شاهسون که یکی از بزرگترین عشایر ایران محسوب می‌گردند، از مراتع و دشت‌های اطراف روستا به عنوان ییلاق خود استفاده می‌کنند و این نشان می‌دهد که هوا در نیمه اول سال در آلوارس بسیار مطبوع می‌گردد.

نام آلوارس و داستان‌های آن

در باب نام روستای آلوارس روایت‌های بسیاری وجود دارد. یکی از مهم‌ترین آنها در کتاب آینه قلم آورده شده است. در کتاب اشاره دارد که در گذشته درختان این منطقه برای ساخت الوار بسیار مناسب بوده و همین امر باعث گردیده بود که مردم روستا به شغل نجاری بپردازند. اهالی روستاهای اطراف نیز برای خرید الوار به این روستا می‌آمدند و همین امر باعث شده بود که به این روستا الوارستان بگویند.

در روایت دیگر اما گفته می‌شود فردی خود را وارث روستا می‌دانسته است و بعد از مرگش وارثانش نام این منطقه را به نام آل وارث تغییر دادند. در باور عده‌ای دیگر اما این روستا زمانی محل سکوتت قوم پارس بوده است و حتی گفته می‌شود این روستا توسط این قوم بنا شده بود. به همین دلیل نام روستا به آل پارس مشهور بوده که بعدها به آلوارس تغییر کرده و ییلاق عشایر آلوارس سرعین هم شده است.

دیدنی های عشایر آلوارس سرعین

در بین جاده رسیدن به آلوارس و پیست اسکی آن از سرعین احتمالا عشایر را خواهید دید که به دور از تجملات زندگی امروزی در حال سپری کردن روزگار به دور از دغدغه و در آرامش کامل هستند. آن ها از زمان های دور با زندگی با طبیعت خو گرفته اند.

اوباهایی را می بینید که با پشم بافته شده اند و زنانی که نان می پزند. نانی که آن ها می پزند ساج چورگی یا سه دختر نام دارد. برای پخت این نام خوشمزه از ساری یاغ که نوعی روغن گرفته شده از کره محلی است استفاده می شد . علاوه بر آن ها دامداری نیز می کنند و تمام محصولات طبیعی از جمله پنیر، کره، گیاهان کوهی، دوغ، کشک، ماست و … را خود تهیه می کنند.

اما آن چیزی که شما را حیرت زده خواهد کرد ورود به چادرهای عشایر است. سراسر داخل چادر با تزئینات رنگارنگ و گران بهای آن ها زینت داده شده است. برای ساخت این تزیینات آن ها رنگ ها و طرح ها را از طبیعت یافته اند و طی سال ها را در هم تنیده اند.

عشایر آلوارس سرعین برای حمل لوازم خود از شتر دو کوهان استفاده می کنند. این جانوران تحمل بالایی در مقابله با سرما دارند وخوراکشان تنها خاری به نام قانقا است. متاسفانه با پتانسیل بالایی که در منطقه وجود دارد پرورش شتر در آن صورت نمی گیرد.

جاذبه های دیدنی شهر توریستی سرعین را در سایت سرعین 118 دنبال کنید و برا استفاده از بهترین تخفیف هتل ها و خرید خانه و ویلا با ما همراه باشید.